تنهای رسوا

سلام نانا نانای فراموش شده ی خیالم سلامچقدر دلم برات تنگ شده شبیه خیال قشنگم گفتی بنویس از خیالت و من چشم چشم دو ابرویت را در خیالم نقاشی می کنمنانا تمام دینا را به شماره ی روی دل مهربان زمین بند می ک تنهای رسوا...ادامه مطلب

روی ضربان قلبم می شمارم محبت 

اما در کمال ناباوری تنها می مانم در زمینی که شاید مردمانش آهنگ دل تنگی ها را بلند نجوا می کنند. 

کاش زمین پر می شد از محبت از مهربانی از دلتنگی،اما

اما انگار قلب مردمان سیاره ام سنگی شده 

فقط اینبار بلند تر فریاد میزنم همون همون

تنهای رسوا...

سلام نانا

زمین پر می شود از خیالی که من و تو  سر نوشت مان را در بند بند این کره خالی بهم گره میزنیم

نانا چقدر این قلم کند می شود و قتی که نیستی

نانای خوبم  دلم برای تمام روز های گذشته عمرم تنگ می شود .

نانا زبانم بند می اید وقتی می نویسم روی دل این زمین

زمینی ام خاکی ام درست مثل همه مردمان شهرم

نانا ...

تنهای رسوا...

سلام نانا   در عصری که مردمانش با تمام تجهیزات از هم دورن ، من هنوز بوی قرمه سبزی مادرم را از یاد نبرده ام و تنها دلخوشی تمام این روز های زندگی ام داشتن خاطرات قشنگ از روز های قشنگتر  نانا ، بزرگ که می شویم آرزو هایمان مثلا براورده می شود . اما تمام خوشی هایمان با ارزو هایمان گم می شود.  نانای خوبم چقدر و تا کجا باید دنبال گم شده هایمان بچرخیم   فیلسوفی می گفت خودت را که گم کنی راهت را پیدا نمی کنی ، راهت را که پیدا کنی خودت را گم می کنی...  نانا هنوز ماندم مفهوم حرف های این فیلسوف یعنی چه؟؟؟؟  نانا فقط می دانم من هنوز گمم کجا؟ چرا؟ را نمی دانم   نانای خوبم  کله ام بوی قرمه سبزی مادرم را می دهد .   مواظبم باش. ساری- هشتم ابان 95 تنهای رسوا...ادامه مطلب

سلام نانا قشنگم چشمانت را پر از مهربانی می بینم و دلت را پر از غم و غصه های روزگار نانا خوبم ، لبخندت را از کوچه پس کوچه های مهربانی عبور می دهی و من می مانم و دلی که غم شانه هایت را می کشد. نانا مهربان، چشم چشم دو ابرو ، و آبرویی که در سینه هایمان به امانت و به یادگار مانده  و سهمی از این دنیا ی بزرگ فقط قدری مهربانی است  و دیگر هیچ  نانا چقدر هوای عاشقی که درک نمی کنی مش را دارم .  اینجا زمین است و مردمانش همه رنگ و هر روز بدونه آفتاب و بارندگی هزار رنگین کمان نا همگون از کنار دست مان رد می شوند که فقط صورتکی از همربانی دارند. نانا مهربانیت را بی منت نثا تنهای رسوا...ادامه مطلب

 تکه ای از بهشت درست همیجا کنار خوشی هایم نشسته و من تنها ترین  گنه کاری هستم که انگار بوی بهشت به مشامم می رسد. چقدر زیباست وقتی سرت را از پنجره ی مهربانی بالا می آوری ودنیا را با چشم جان نگاه می کنی مورچه غذایش را،عابر پیاده نگاهش را،مرغ همسایه صدایش را از سر حکمت و نظم خداوندی از زمین طلب می کنند. اینجا ذره یی از بهشت لای شب بو ها گم می شود و مشامم پر می شود از شب بویی که به مذاق رسواهای دنیا خوش نمی اید. غذایی روح اماده طبخ ومن تنها مشتری این رستوران و سهم من همان مرغ همسایه ای که گناهش عاشقانه وبی صدا راه رستوران را در پیش گرفته بود. باید از بهشت برگردم تنهای رسوا...ادامه مطلب

و من با خاک ساخته شده ام و تن خاکی ام را با لباسی می پوشانم.چقدر و تا کجا حواسم را جمع کنم که لباس هایم خاکی نشود؟؟نکند فراموشم شد؟؟ نکند هنوز باورم نیست که خاکیم ؟چقدر نگرانیم که این تن خاکی دوباره برگردد به خاک و در زیر هزاران تن خاک باید یک عمر ارام خوابید.اصلا بگذاریم تمرین کنیم تا نلرزیم از برگشتن. و دمیده می شود در ما نفخ صور و بی صدا راه دنیا را در پیش گرفتیم.و رسیدیم به استراحت گاه دنیا تا از بازار و سرایش توشه ای برای منزل ابدی به یادگار ببریم.بازار پر شده از هزاران رنگی که مرا در سرای ابدی به جنگ دعوت می کند.من از اولین دکان این دنیا خاکش را مفت س تنهای رسوا...ادامه مطلب

چه دردناک تمام نوشته های سال 93 و 94 توسط سایت بلگفا پاک شد.

امان از سیستم و این بلگفا

تنهای رسوا...

شب سرک می کشد در خیالم و من دلتنگ قشنگترین خاطرات روزگارم.

دنیای من و شما و ادم برفی مهربانی را نشانه میرود .

کاش اندازه تمام دنیا غم نان هم نبود.چقدر این حسرت ها ما را پیرتر به دنیا می اورند.

ممنونم خدای خوبم که هستی کنار دلم.

تنهای رسوا...

سکوت می شم  در خیال های پس از ماندنم در اسمان ابی  و تو راه همین خانه را در پیش می گیری. 

اینجا مردمان شهر برای سبقت گرفتن در مهربانی از دیوار همسایه بالا نمی روند. 

 اینجا مردمان شهرم برای بودن و یا نبودن یک لقمه نان از روی هم رد نمی شوند 

.... 

من می مانم و خیالی که رو به اسمان پروازش می دهم و خوبی در امتداد دلمان گم می شود. 

و گاهی چه زود دیر می شود.

تنهای رسوا...